Wyróżnia się dwie podstawowe grupy koni: sportowe- o lekkiej budowie ciała i żywym temperamencie. Konie wykorzystywane pod siodło w jeździectwie i do celów rekreacyjno- sportowych. Pociągowe- masywne, silne i łagodne, do zaprzęgów. Są rasy koni wszechstronnie  użytkowe nadające się do chodzenia w zaprzęgu i do jazdy wierzchem. Najbardziej charakterystyczną dla danej rasy częścią ciała jest głowa.  Przypatrując się z boku łatwo możemy dostrzec typowe cechy. Wyróżnia się głowę o profilu prostym; szczupaczą- z  wklęśniętą częścią nosa; garbatą; głowę zwaną "żabim pyskiem", która  wygląda jak lekko napęczniała. Istnieje ponad 200 ras koni, które można wykorzystywać do jazdy wierzchem jak i zaprzęgać do mniejszych lub większych powozów.
Najbardziej znanymi i rozpoznawalnymi rasami koni są:
Arab: słynący z szybkości i wytrzymałości oraz żywego temperamentu i elegancji. Pochodzi z Półwyspu Arabskiego ale obecnie hodowany na całym świecie również w polskich stadninach.
Folblut: Konie Pełnej Krwi Angielskiej uznawane za najszybsze na świecie ale również bardzo wymagające. Wyhodowano je w Anglii na przełomie XVII i XVIII wieku. Przynależeć do tej rasy może jedynie koń, którego przodkowie zarejestrowani są w specjalnej księdze prowadzonej już od 1793 r.
Kłusak normandzki: Rasa ta została wyhodowana w XVIII i XiX wieku we Francji poprzez skrzyżowanie klaczy normajdzkich z ogierami półkrwi angielskiej. Konie te wyróżniają się szybkim kłusem i duża wytrzymałością. W przeszłości wykorzystywane przez oddziały kawalerii i na polowania.
Koń holsztyński: hodowlę zapoczątkowano w niemieckim landzie Schleswig-Holstein. Sa to konie wszechstronne, wysoki- często wzrost przekracza 17 cm w kłębie.
Lipicany: osiągają wzrost ok 155 cm, wyróżniają się ogromną inteligencją i elegancją ruchu. Hodowano je kiedyś tylko w Lipicy koło Triestu, a tresowano w Hiszpańskiej Wyższej Szkole Jazdy w Wiedniu. Konie te były ulubieńcami carskiego dworu Austro-Węgierskiego.